بررسی درز های سازه ای از نظر مبحث ششم مقررات ملی ساختمان

بررسی درز های سازه ای از نظر مبحث ششم مقررات ملی ساختمان：

برای حذف و یا کاهش خسارت و خرابی ناشی از ضربه ساختمانهای مجاور به یکدیگر،ساختمانهای با ارتفاع بیش از هشت متر و یا بلندتر از دو طبقه از تراز پایه باید با پیش بینی درز انقطاع از یکدیگر جدا شده و یا با فاصله ای حداقل از مرز مشترک با زمین های مجاور ساخته گشوند.

 

 

۶-۷-۱-۳-۴

 

 

عرض درز انقطاع در هر طبقه باید حداقل برابر  با یک صدم ارتفاع ان طبقه از روی تراز پایه در نظر گرفته شود.برای تامین این منظور ،میتوان فاصله هر طبقه ساختمان از مرز زمین مجاور را حداقل برابر با پنج هزارم ارتفاع ان طبقه از روی تراز پایه در نظر گرفت.

در ساختمانهای با اهمیت <<خیلی زیاد>> و یا در سایر ساختمانهای با هشت طبقه و بیشتر،عرض درز انقطاع در هر طبقه نباید کمتر از حاصلضرب تغیر مکان جانبی نسبی طرح ان طبقه ضربدر ضریب رفتار  در نظر گرفته شود.هر یک از ساختمانهای مجاور یک دیگر ،ملزم به رعایت فاصله ای معادل حاصلضرب (۰.۵برابر ضریب رفتار) در تغیر مکان جانبی نسبی طرح ان ساختمان در هر طبقه میباشد.

فاصله درز انقطاع را می توان با مصالح کم مقاومت که در هنگام وقوع زلزله ،بر اثر بر خورد دو ساختمان به اسانی خرد میشود، به نحو مناسبی پر نمود که پس از زلزله به سادگی قابل جایگزین کردن و بهسازی باشد.