افزایش عمر ساختمان با میکروب

افزایش عمر ساختمان‌ ها با کمک میکروب‌ ها :

 دانشمندان انگلیسی موفق به رشد یک نوع باکتری شدند که با تولید یک چسب خاص می‌تواند شکاف‌های سیمان را به هم بچسباند. این میکروب که ژن آن دستکاری شده، برای ورود به شکاف‌های باریک سیمانی طراحی شده ‌است. این میکروب به محض رسیدن به انتهای شکاف ماده‌ای مرکب از کلسیم کربنات و یک نوع چسب باکتریایی تولید می‌کند که باعث به هم چسبیده شدن شکاف سیمان می‌شود. چسب به دست آمده موسوم به "باسیلافیلا" که به تدریج مانند سیمان سخت می‌شود، قرار است در ساختمان سازی به منظور طولانی‌تر کردن عمر بنا مورد استفاده قرار گیرد. صنعت سیمان به وجود آورنده پنج درصد از کل دی‌اکسید کربن ساخته دست بشر و یکی از عوامل گرم شدن زمین است. یافتن یک شیوه جدید برای طولانی‌تر کردن بناهای موجود به این معنی است که ما می‌توانیم این تاثیر محیطی را کاهش داده و راه‌حل پایدارتری پیدا کنیم. از این باکتری می‌توان در مناطق زلزله خیز که صدها ساختمان به دلیل عدم امکان تعمیر ساختار باید ویران شوند استفاده کرد. باکتری که در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفت «باسیلوس سابتیلیس» نامیده شده و معمولا در خاک یافت می‌شود. مواد باسیلافیلا فقط در زمان تماس با سیمان شروع به رشد می‌کنند. همچنین این میکروب دارای ژن داخلی خودویرانگر است به این معنی که نمی‌تواند در محیط زندگی کند. در فرایند ایجاد باسیلافیلا سه نوع سلول وجود دارند سلول‌هایی که بلورهای کلسیم کربنات تولید می‌کنند، سلول‌های تقویت کننده فیبرها و سلول‌هایی که چسب تولید می‌کنند.

تکنیک انتقال برق بدون سیم

تکنیک انتقال برق بدون سیم

برای اولین بار در جهان، محققین آمریکایی توانستند سیستمی‌را طراحی کنند که دانشمندان علوم مختلف تاکنون در آ رزوی آن بودند، آرزوی انتقال انرژی الکتریسیته بدون استفاده از سیم (Wireless).

دانشمندان تکنیک انتقال انرژی بی سیم را وایتریسیتی نامیدند که مخفف دو کلمه Wireless و Electricity است. به گزارش مجله علوم این محققین یک لامپ حبابی 60 واتی را از فاصله 2متری و بدون بهره گیری از هر نوع وسیله انتقالی، روشن کردند.

این حرکت می‌تواند آغاز تحولی شگرف در جهان باشد و به حتم مورد استقبال بسیاری از شرکت‌ها و صنایع قرار خواهد گرفت. دیگر می‌توانید لپتاب یا گوشی موبایلتان را به صورت بیسیم شارژ کنید و یا حتی دیگر هیچ خانه‌ای احتیاج به سیم کشی نخواهد داشت.پرفسور سر جان پندری از دانشگاه سلطنتی لندن که یکی از ناظران این آزمایش بود می‌گوید: هیچ اختراعی در 10 و یا حتی 20 سال گذشته توان رقابت با این پدیده را ندارد. این راهکار دنیا را متحول می‌کند. وی افزود: در سال‌های اخیر شاهد شیوع سریع وسائل سیار مانند گوشی‌ها و یا لپتاب‌ها بوده ایم و این تکنیک جدید، انقلابی را در این صنایع به وجود می‌آورد. پرفسور موتی سگف نیز در باره این اختراع می‌گوید: این حرکت به حق سرآغاز عصری دیگر از تکنولوژی است.

دانشمندان و محققین مؤسسه فناوری ماساچوست (MIT)، تئوری چنین حرکتی را در اوایل سال 2006 دادند و هم اکنون این تئوری، عملی شد. پرفسور مارین سولجاسیچ یکی از اعضای گروه می‌گوید: ما به تئوریمان بسیار معتقد بودیم و در این آزمایش دیدیم که در مرحله عملی تئوری ما خیلی نزدیک به حدسیات ما بود.

در این آزمایش از دو سیم پیچ مسی به قطر 60 سانتیمتر، یک انتقال دهنده انرژی که به منبع انرژی متصل می‌شود و یک گیرنده که به لامپ در فاصله 2متری قرار دارد استفاده شده است.

البته این سیستم به این سادگی نیست (و ما هم نباید انتظار داشته باشیم که دانشمندان تکنیکشان را کاملاً توضیح دهند. زیرا آن‌ها هم اکنون به دنبال گسترش و فروش این فناوری خواهند بود).

دانشمندان می‌گویند هنگامی‌که لامپ را روشن کردیم، به سرعت روشن شد و اگر ما بین فاصله لامپ تا دستگاه انتقال وسیله‌ای از چوب، آهن و یا هر جنس دیگری قرار دهیم باز هم انتقال انرژی صورت می‌گیرد. میزان انتقال و بازده مفید انرژی در این روش بیشتر از 40 درصد است.

البته این اولین بار نیست که دانشمندان به دنبال راه انتقال انرژی بدون استفاده از وسائلی مانند سیم‌ها هستند. دانشمند معظم و فیزیکدان متخصص در الکترونیک، نیکولا تسلا برای اولین بار در قرن 19 شروع به تحقیق روی این تئوری کرد و در نهایت برج 29 متری (که به نام واردن کلیف معروف است) را طراحی کرد که قرار بود از طریق آن انرژی الکتریسیته را منتقل کند ولی پروژه اش به خاطر مشکلات مالی نیمه تمام باقی ماند و دیگر هیچ کسی آن را پیگیری نکرد.

دانشمندان تلاش‌های دیگری با مکانیزم‌های مختلف مانند استفاده از لیزر نیز در این زمینه داشته‌اند که هیچ کدام نتیجه نداد و این تنها حرکتی است که شیوه انتقال انرژی الکتریسیته بدون استفاده از سیم را اثبات می‌کند.

پرفسور سولجاسیچ می‌گوید: ما در ابتدای این راه هستیم و فقط توانسته‌ایم نشان دهیم که این کار عملی‌است و باید در چندین پروژه تحقیقاتی عظیم، تمامی‌مسائل و راه‌های دیگر آن را آزمایش کنیم.

تیم 9 نفره که بر روی این پروژه کار می‌کردند همگی از دانشگاه MIT متشکل از آندره کرس، آریستیدیس کارالیس، رابرت موفات، جان جوانوپلز و پیتر فیشر بودند.

آیا خبرگزار ها سرزده امده اند؟؟